PETMEDS® Gewichtsverlies in oudere huisdieren

AddThis Deling -knoppen naar facebookfacebookfacebookshare naar twittertwittertwittershare naar pinterestPinterestPinterestshare naar Moreaddthismore1

Een veel voorkomende presentatie van veel oudere huisdieren is de geschiedenis van gewichtsverlies. Mild gewichtsverlies kan een onschuldige leeftijdsgerelateerde verandering zijn. In andere gevallen kan gewichtsverlies echter een teken zijn van een ernstiger medische aandoening. Onder de factoren die de oorzaken helpen uit te sluiten, zijn darmparasieten, metabole ziekten van de lever, nieren of alvleesklier, inflammatoire darmaandoeningen, infectieziekten, degeneratieve of auto -immuunziekten, evenals kanker.

Elk huisdier met aanzienlijk gewichtsverlies moet een goed veterinair examen hebben, evenals een volledig CBC/chemie bloedpaneel en urine -analyse als basisinformatie. Als verdere diagnostiek nodig is, kunnen röntgenfoto’s nodig zijn en echografie nodig zijn. Voor huisdieren met mild niet -specifiek gewichtsverlies, kan zeker een veel beter dieet worden geprobeerd, zoals halo of de variëteit van de natuur, evenals het toevoegen van spijsverteringsenzymen aan maaltijden, waaronder Naturvet -enzymen vanaf 1800petmes. Bij twijfel is het echter altijd het beste om zowel een goed en volledig veterinair examen te hebben.

Wat ter wereld is mediale patellaire luxatie?

AddThis Sharing -knoppen aan facebookfaceBookFacebookShare aan TwittertwitterTwitterShare naar PinterestPinterestPinterestShare naar Moreaddthismore44

Dankzij het web en de sociale groepen die nu beschikbaar zijn, heb ik contact kunnen opnemen met veel van mijn vrienden met een hoge instelling. Soms is dit iets geweldigs, maar op andere momenten is het enige dat dit doet als een herinnering aan waarom we in het begin niet meer vrienden zijn. Er is meestal een reden waarom specifieke mensen uiteindelijk levenslange vrienden zijn en waarom sommigen dat niet doen. Die reden is destijds meestal duidelijk voor de hand, maar wordt meestal na verloop van tijd vergeten. Nou, sociaal netwerk dient soms als een zachte, of niet zo zachte herinnering.

Mijn buddy Joe, met wie ik onlangs tevreden stelde na twintig jaar afwezigheid, was een van die vrienden waarmee ik het contact verloor sinds de chaotische instelling ton die we allebei hadden geïntegreerd met een aantal bewegingen in het hele land. Op zondagochtend belde mijn onlangs gevonden buddy me om geweldige ochtend te stellen en me een bezorgdheid te vragen over zijn hond “geluk”. Hij vertelde me dat de dierenarts hem vertelde dat Lucky een aandoening had genaamd “Medial Patella Luxation” en een medicijn voorgeschreven met de naam Rimadyl. In plaats van de dierenarts te vragen op het moment van het onderzoek om de toestand uit te leggen, wachtte Joe tot 8 uur zondagochtend om ervoor te kiezen om mij te bellen en te vragen. Het is altijd een plezier om een ​​oude buddy te helpen plus het bood me een geweldig onderwerp voor deze blog.

Wat is “mediale patellaire luxatie”? Laten we het één woord tegelijk aannemen. Mediaal is een term die associeert met “midden”. De patellaire wordt begrepen als de knieschijf en het is een van de drie botten die samenkomen bij het kniegewricht. De patella past in het midden van een groef aan het einde van het dijbeen. Luxatie wordt geassocieerd met een Latijns woord ‘luxe’, wat betekent ontwrichten. Dus alleen gezegd, mediale patellaire luxatie betekent een ontwrichting van het kniegewricht. Bij sommige honden zijn de ruggen die de patellaste groef ontwikkelen extreem ondiep, dus de patella zal wegglippen als zijn typische groef en uiteindelijk aan de binnenkant van de knie zit. Dit proces activeert het been om op te sluiten, evenals honden zullen meestal hun been van de grond tillen totdat de spiermassa ontspant. Naarmate de tijd verstrijkt, kan artrose zich ontwikkelen.

De meeste honden met patellaire luxatie worden geboren met de ziekte en ongeveer de helft van de tijd die beide knieën worden getroffen. Vrouwen worden vaker getroffen dan mannen. Toy Poodles, Lhasa Apso, Pekingese, Pomeraniërs, zijn naast andere speelgoedrassen vatbaar voor deze aandoening. Er is een grote genetische factor aan de vooruitgang ervan, maar zelfs als de moeder of vader deze aandoening heeft, kan de nakomelingen er wel of niet mee worden geboren.

Symptomen die verband houden met patellaire luxatie variëren sterk met de ernst van de ziekte. Deze voorwaarde kan door uw dierenarts worden gedetecteerd bij routine -lichamelijk onderzoek of u kunt dit zien wanneer u merkt dat uw huisdier het getroffen ledemaat altijd van de grond brengt. Sommige honden zullen hun hele leven hun hele leven zonder symptomen hebben, terwijl anderen plotseling meer symptomatisch zullen zijn gedurende een bepaalde periode. De meest typische indicatie is dat wanneer u de hond de ledematen plotseling voor een paar stappen ziet omhoog brengen. Naarmate de ziekte zowel in duur en ernst vordert, kan deze kreupelheid uiteindelijk regelmatiger worden en uiteindelijk kan uiteindelijk continu zijn. Bij jonge puppy’s met ernstige patella-luxatie presenteren de achterpoten vaak een “bow-poot” uiterlijk dat kan verergeren met groei. Om de ernst veel beter te begrijpen, wordt mediale patellaire luxatie ingedeeld in 4 fasen.

Grade 0 betekent dat de patella normaal gesproken is gelegen. Grade 1 betekent dat de patella uit de groef kan worden geduwd, maar doorbrengt meestal in de groef. Grade 2 betekent dat de patella ongeveer de helft van de tijd in de groef is, evenals de helft van de time -out de groef. Het kan in of uit worden gemanipuleerd. Grade 3 is wanneer de patella bijna alle tijd buiten de groef doorbrengt, evenals het nodig heeft om het terug in de groef te duwen. Graad 4 is wanneer de patella de hele tijd buiten de groef doorbrengt, evenals met druk, de patella niet in de groef kan worden geduwd.

De behandeling hangt vaak af van de symptomen en welke classificatie de aandoening eronder past. Wanneer uw dierenarts uw hond in de juiste staat classificeert, zal hij of zij meestal de volgende stap voorstellen. Grade 1 evenals graad 2 heeft mogelijk alleen een medische behandeling nodig voor pijn en kleine zwelling in het kniegewricht. Grade 3 en 4 zijn het beste gecorrigeerd met een operatie. Als chirurgische behandeling nodig is, zal uw dierenarts u doorverwijzen naar een dierenarts die zich richt op orthopedische chirurgie. Extra tests zijn vaak nodig om de omstandigheden te diagnosticeren die vaak worden verbonden met patellaire luxatie en om de S te helpenUrgeon suggereert de meest geschikte behandeling voor uw huisdier.

De meest typische chirurgische behandeling wordt tibiale toptranspositie genoemd. De patella hecht zich aan de bovenkant van het scheenbeen. Dit gebied van het bot wordt gescheiden van de schacht van het scheenbeen en opnieuw gepositioneerd aan de buitenkant van het scheenbeen. Het bot wordt beveiligd door pennen en draden of met een chirurgische schroef. De genezing van de chirurgische behandeling duurt meestal 6 tot 8 weken en de meeste honden kunnen binnen 1 tot 2 dagen het gewicht op de voet zetten. Tijdens deze periode moet de hond veel rust hebben en er ook antibiotica worden verstrekt naast pijnmedicatie. Zodra de chirurg het doorgaat, moet fysiotherapie worden gestart. De eigenaar is meestal degene die dit met de hond doet, en bestaat ongeveer vijf minuten gedurende ongeveer een week uit wandelingen. Wanneer je ziet dat de hond de wandelingen verbetert, kan worden verhoogd tot tien minuten als het goed is met je dierenarts.

Medicatie kan worden gebruikt in verschillende fasen om een ​​reeks verschillende redenen. Antibiotica zoals amoxicilline kunnen na de operatie worden verstrekt. Dit antibioticum wordt geclassificeerd als penicilline en wordt gebruikt om bacteriële infecties te behandelen die worden veroorzaakt door gevoelige organismen. In deze situatie kan het worden gebruikt om te voorkomen dat er een infectie in de botten en gewrichten plaatsvindt. De typische dosis voor honden en katten is elke 12-24 uur 5-10 mg/pond. Amoxicilline kan worden voorzien van of zonder voedsel. Enkele neveneffecten van dit medicijn zijn verlies van eetlust, misselijkheid, braken of diarree. Als een allergische reactie optreedt, zijn symptomen uitslag, koorts, zwelling van de deal met of ledematen, probleemademhaling, snelle hartslag en gebrek aan coördinatie. Dit medicijn mag niet worden gebruikt als een dier allergisch is voor penicilline. Als een allergie wordt vermoed, is het uiterst belangrijk om onmiddellijke veterinaire hulp te krijgen.

Een van de meest typische voorgeschreven pijnstillers wordt metacam genoemd, een niet-steroïde ontstekingsremmende orale suspensie die wordt gebruikt voor de behandeling van pijn en ontsteking bij honden. Het wordt aangeboden als 10 ml, 32 ml of 100 ml druppeldlessen. Over het algemeen moet het niet worden gebruikt bij dieren met hart-, nier- of leverziekte. Net als elk type receptmedicatie moet de dosis worden voorgesteld door uw dierenarts. Enkele neveneffecten zijn verlies van eetlust, braken, diarree, donkere of tarrische krukken, evenals slaperigheid. Symptomen van een allergische reactie op dit medicijn kunnen onder meer gezwelaf, netelroos en uitslag zijn.

Andere voorgeschreven medicijnen zijn de COX-2-remmer Deramaxx en deze wordt gebruikt voor de behandeling van postoperatieve orthopedische pijn en ontsteking bij honden. Rimadyl is een niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie die eveneens kan worden gebruikt om de pijn te verminderen, evenals ontstekingen verbonden met deze aandoening of met de operatie.

Het beste wat u kunt doen voor uw huisdier bij het omgaan met deze aandoening naast andere voorwaarden, is om een ​​geweldig verband te leggen met uw dierenarts en zoals altijd, wordt een 1800petmeds -apotheker aangeboden om elk type medicatie te reageren dat u mag hebben.

Leo’s Social Distancing

AddTHis Deling -knoppen naar facebookfaceBookFacebookShare naar TwittertwitterTwitterShare naar PinterestPinterestPinterestShare naar Moreaddthismore1

Zoals velen van ons evenals onze huisdieren, heeft Leo de gevolgen van sociale afstand gevoeld. Helaas begrijpt Leo niet waarom hij niet naar het park of het strand is gegaan, en dat hij echt niet begrijpt waarom we niet zo goed stoppen en de buren op onze wandelingen staan. Nu zien we elke keer dat we andere mensen of honden op onze wandelingen zien, Leo Lights Up en probeert we de wandeling naar hen toe te richten. Als we paden kruipen, probeert hij naar hen uit te keren. De lunge is geen agressieve uitval, het is een “Love Me, Pet Me” pleidooi voor aandacht. Voor degenen die LEO niet begrijpen, kan het een beangstigende gezicht zijn om zo’n grote hond op je te zien, maar degenen die hem begrijpen, begrijpen dat hij allemaal pluis is en geen beet. We houden hem echter meestal tegen sinds agressief of niet, hij is een significante 95 pond pluis.

De sociale distanties heeft ook het standpunt van Leo op voertuigritten volledig veranderd. Vóór de bestelling van de thuisblijven zou Leo elke dag met mij komen werken, wat impliceert dat hij 20 keer per week minimaal in een voertuig zou komen. Hij had nooit van voertuigritten gehouden, dus hij was nooit enthousiast over springen. In feite moest ik hem meestal overhalen met traktaties om erin te springen. Omdat we thuis zijn geweest, is Leo helemaal niet veel in het voertuig geweest. Na een paar reizen voor de supermarkten was Leo overstuur dat hij niet langs kwam. Dus we kozen ervoor om hem mee te nemen wanneer het mogelijk was, zoals het kiezen van take-out. In de afgelopen twee jaar hebben we Leo gehad, ik heb hem nog nooit veel opgewonden gezien om in de auto te springen. Nu kan hij nauwelijks wachten tot de deur open is voordat hij zichzelf op de achterbank introduceert. Hij houdt ook absoluut van snuiven buiten de ramen, terwijl hij voordat hij niet in de buurt van het open raam zou gaan.

Hopelijk, wanneer Leo weer gaat werken
Hij zal net zo veel van voertuigritten blijven houden als nu.

Feline Gingivitis

AddTHis Deling -knoppen naar facebookfaceBookFacebookShare naar TwittertwitterTwitterShare naar PinterestPinterestPinterestShare naar Moreaddthismore2

Feline gingivitis/stomatitis wordt gedefinieerd als ontsteking van het tandvlees en de mondholte die vaak bij veel katten wordt gezien. Hoewel er bepaalde oorzaken kunnen zijn van deze chronische en ontmoedigende ontsteking, zoals virale infectie met kattenvirus (rhinotracheitis), calicivirus (FCV), katachtige leukemie -virus en/of katachtige immunodeficiëntievirus, veel van de tijd kan geen bepaalde oorzakelijke middelen worden gevonden, het plaatsen van de oorzaak als ideopathisch/immuun gemedieerd, wat aangeeft dat het immuunsysteem van de kat om onbekende redenen zijn eigen tandvlees aanvalt.

Hoewel secundaire bacteriële overgroei met bacteriën zoals Bartonella en veel anderen kunnen optreden, zijn deze bacteriën zelden de primaire oorzaak van de rode en ontstoken tandvlees van een kat. Symptomen zijn het verschijnen van een rode lijn of zwelling rond de tandlijn, die het tandvlees kan ontwikkelen, en/of tot de rest van de mondholte en tong. Zware en vaak aanstootgevende speeksel en kwijlen, moeilijkheid en pijnlijk eten, evenals trillende kaken op manipulatie op aanraking kunnen allemaal in verschillende mate worden gezien. De ontsteking strekt zich vaak uit tot de wortel van de tanden die leiden tot progressief tandbederf en botverlies van de onderliggende kaak.

Verschillende voorgeschreven antibiotica zoals metronidazol, clindamycine, antirobe en/of doxycycline kunnen veel katten helpen met het beheersen van overgroei van bacteriën, en periodieke ultrasone tandschaling kan helpen, maar de toestand komt vaak terug. Vanwege de immuunkarakter van deze aandoening zullen veel dierenartsen vaak cortison en andere immuunonderdrukkende medicijnen voorschrijven. Deze medicijnen hebben echter normaal gesproken geen langdurige gunstige effecten. Uiteindelijk is de enige therapeutische optie die vaak werkt, met name de achtertanden, maar vaak zijn hele whot tanden extracties nodig om de ontsteking te minimaliseren. Zelfs wanneer deze procedure nodig is, zijn de resultaten nog steeds niet gegarandeerd. Het voeden van kattensoorten, goede diëten, waaronder in blik voedsel en/of op de juiste manier gebalanceerde zelfgemaakte diëten op basis van vlees kan nuttig zijn voordat ernstige ontsteking vasthoudt.

Naar mijn mening helpen katten rauwe vlezige botten zoals kippenvleugels om vaak plaque te verwijderen en het tandvlees beter te reinigen dan alle commerciële producten. Natuurlijke producten zoals fidodent door dierlijke benodigdheden en vetz -levensduur Orale zorgspray of gel kunnen in sommige gevallen helpen. Ik heb sommige gevallen zien reageren op de klassieke homeopathische behandeling door getrainde dierenartsen wanneer deze in de loop van de tijd geduldig werd behandeld en onderzocht.

Dierlijke voogden kunnen veel meer leren over homeopathische behandelingsopties op www.theavh.org. Welke techniek ook wordt gekozen, de behandeling van katachtige gingivitis/stomatitis is nooit eenvoudig en vereist langdurige inzet en geduld op zowel kattenvoogd als de kant van de dierenarts.

Tand

Maar ik ben genetisch geprogrammeerd als een bankpotato

addThis Sharing -knoppen naar facebookfacebookfaceBookShare naar twittertwittertwittershare naar pinterestpinterestPinterestshare naar moreaddthismore7

Heb je ooit gemerkt dat sommige mensen niet kunnen wachten om naar de sportschool te gaan, hun sneakers aan te vullen, en met een training te beginnen, terwijl anderen grote deals van redenen ontdekken om een ​​dag te voorkomen, aan de drinkbar blijven bestaan ​​en evenals hun tijd verkorten op de kortsluiting van de loopband? Onderzoekers van het University of Missouri College of Veterinary Medicine onderzoeken de genetica van het liefhebben of vermijden van lichaamsbeweging.

Hun experiment zal later dit jaar worden gepubliceerd in het American Journal of Physiology: Regulatory, Integrative and Comparative Physiology. In deze studie namen ze 159 ratten mee naar het fitnesscentrum – in dit geval een ruimte met trainingswielen in een laboratorium – en nodigden de ratten uit om de apparatuur te gebruiken. Sommige ratten die zijn geselecteerd om veel meer te lopen dan andere. Onderzoekers namen vervolgens de ratten mee die selecteerden om veel meer te lopen en scheidden ze van degenen die minder liepen. De ratten werden samen gepaard en produceerden nakomelingen van trainingsliefhebbers en nakomelingen van spanningsvermijders. Parende oefeningliefhebber met oefeningliefhebber en oefenen AVOIDER met oefening Avoider vervolgd gedurende 10 generaties.

Zoals de onderzoekers hadden verwacht, liepen ratten uit generaties van generaties die van het oefenwiel hielden, zowel langer als sneller wanneer ze uitgenodigd zijn om te oefenen in vergelijking met die van de oefenmedelers. Ondanks deze verschillen in inspanningsbelang, hadden beide groepen ratten vergelijkbare spiermassa -anatomie en fysiologie. Beide groepen aten ook exact dezelfde hoeveelheid voedsel. Oefening om ratten te vermijden hadden de neiging om veel meer te evalueren, evenals het verloren minder gewicht van lichaamsbeweging dan de trainingsliefhebbers. Genetische tests toonden essentiële verschillen tussen de twee groepen, waaronder verschillen in genen die motivatiecentra in de hersenen beïnvloeden. De onderzoekers zijn van plan om nog meer studies uit te voeren om bepaalde genmarkers veel beter te definiëren voor trainingsliefhebbers versus trainingsvermijders.

Dus als je naar je vriendin, broer of zus of collega kijkt en precies vraagt ​​hoe ze zich kan genieten van zoveel sporten als het je lijkt op je te slagen – zijn de verschillen waarschijnlijk in je genen. Naast dat je genen je niet beïnvloeden om te oefenen zoals je zou moeten doen, houd er rekening mee dat je de hulp van de beste persoonlijke fitnessinstructeur van de natuur inroepen – degene aan het einde van de riem. Onderzoeksonderzoek toont aan dat de allerbeste motivator voor mensen om te oefenen uw favoriete hond is. Dus zelfs als je uit een lange lijn van trainingsvermijders komt, laat genen niet je excuus zijn. Whistle voor Fido en fit worden!

Gezondheids- en welzijnsvoordelen van huisdieren